Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα ήθελα να σταθώ σε ορισμένα από τα πολλά που ακούστηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες για τις συζητούμενες αλλαγές στον εκλογικό νόμο.
Η Κυβέρνηση, ή μάλλον το πρώτο συγκυβερνών κόμμα, επικαλείται και λόγους συνέπειας:
Είναι, λέει, πάγιο και διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς.
Ναι, ήταν πράγματι ένα αίτημα, από αυτά που ανέξοδα έλεγαν κόμματα χωρίς προοπτική εξουσίας.
Και ένα αίτημα που συνέφερε τα αριστερά κόμματα γιατί θα δυνάμωνε την κοινοβουλευτική παρουσία τους.
Αφού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να ήταν συνεπής σε αυτό το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς, γιατί δεν έσπευσε να αλλάξει τον εκλογικό νόμο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015;
Μήπως γιατί πέρυσι δεν τον «χαλούσε» το μπόνους των εδρών, που στην πραγματικότητα, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, δεν ήταν 50 αλλά 31;
Μήπως γιατί έβλεπε ότι έχει ακόμα μια πλειοψηφική ανοχή στην κοινωνία;
Δεν πρόκειται λοιπόν για συνέπεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Πρόκειται για συμφέρον και για κομματική ιδιοτέλεια!
Δε θα πω πολλά για τις πραγματικές, πολιτικές και κατά συνέπεια οικονομικές επιπτώσεις της εφαρμογής του απλού αναλογικού συστήματος:
το ότι με βεβαιότητα, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, οδηγεί σε κυβερνητικά σχήματα που δεν παράγουν έργο αλλά αμοιβαίους συμβιβασμούς χωρίς αντίκρισμα.
Που εκβιάζονται από μεγαλύτερους ή μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους και αποχωρήσεις ή ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών τους.
Σε μια περίοδο που η χώρα χρειάζεται στιβαρή κυβέρνηση, που πρέπει να κάνει πάρα πολλά σε πολύ λίγο χρόνο.
Που δεν έχει άλλο περιθώριο για πειράματα…
Θέλω όμως να τονίσω ότι η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει ένα ακόμα κρίσιμο θέμα προχωρά με πασαλείμματα!
Δε συζητά μια συνολική και ριζική αλλαγή του εκλογικού συστήματος.
Αρκείται μόνο σε αλλαγές που εξυπηρετούν το σκοπό της, αυτό της «μεγάλης αναταραχής»!
Και τις οποίες αιτιολογούν με έκθεση ιδεών.
Μιλάνε για την ενίσχυση του πολιτικού κυνισμού ως πρόβλημα, που πράγματι είναι.
Από την άλλη όμως, φέρνουν προς ψήφιση έναν νόμο που είναι αποθέωση του πολιτικού κυνισμού:
εμείς και οι δικοί μας να διασωθούμε και η χώρα ας πάει να βουλιάξει…
Υπάρχουν και αντιφάσεις: μας λένε ότι η κυβερνητική σταθερότητα δε στηρίζεται σε νομικές ρυθμίσεις αλλά χρειάζεται και πολιτικές πρωτοβουλίες, με λίγα λόγια, πολιτική βούληση και πολιτικό κριτήριο.
Και όμως, κύριοι της Κυβέρνησης, η πολιτική σταθερότητα πρέπει να διασφαλίζεται και νομικά.
Γιατί διαφορετικά, η χώρα θα είναι έρμαιο πολίτικης ανευθυνότητας και πολιτικού καιροσκοπισμού.
Όπως αυτόν που δείξατε εσείς, όταν διαλύσατε την τότε Βουλή τον Δεκέμβριο του 2014!
Στην ίδια έκθεση ιδεών, αναφέρεται ότι η κρίση αντιπροσώπευσης και η απαξίωση της πολιτικής θα αντιμετωπιστεί με τη διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος!
Καμία άλλη πρόταση!
Καμία πρωτοβουλία για την εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων.
Καμία συζήτηση για τις αλλαγές που θα φέρουν πίσω το ενάμιση εκατομμύριο πολίτες, που έπαψαν να ψηφίζουν από το 2009 έως το 2015.
Η κρίση αντιπροσώπευσης θα λυθεί με μερικές δεκάδες χιλιάδες νέων εγγεγραμμένων.
Δεν κάνατε όμως κάτι για να ψηφίζουν και οι 350 με 400 χιλιάδες Έλληνες που ξενιτεύτηκαν τα τελευταία χρόνια για να εργαστούν και να ζήσουν τις οικογένειές τους!
Το ψήφισμα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο επικαλείστε, λέει να διερευνηθούν οι δυνατότητες που υπάρχουν για τη χορήγηση του δικαιώματος ψήφου σε μικρότερες ηλικίες.
Θα μας πείτε με ποιο τρόπο το διερευνήσατε;
Σε ποια επιστημονικά δεδομένα βασίζεται η επιλογή σας;
Θα σας απαντήσω: σε κανένα!
Αλλιώς θα τα είχατε επικαλεστεί.
Τα συμπεράσματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι:
Η κυβέρνηση δε θέλει να δουλέψει. Θέλει μόνο να «μείνει στα πράγματα».
Αν ήθελε να δουλέψει δε θα άφηνε στην άκρη τα ανοιχτά θέματα της αξιολόγησης ή της εφαρμογής των μέτρων που έχουν ψηφιστεί, για να ασχοληθεί τώρα με τον εκλογικό νόμο ή τη συνταγματική αναθεώρηση.
Δε θα καθυστερούσε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, από την επέκταση του πλαστικού χρήματος μέχρι τη μείωση του ενεργειακού κόστους για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Δε θα έμενε θεατής στις μεγάλες ελλείψεις της Υγείας, του πρωτογενούς τομέα, της εκπαίδευσης.
Συμπέρασμα δεύτερο: η, άδολη και ανόθευτη, απλή αναλογική είναι πράγματι και δόλια και νοθευμένη.
Δόλια, γιατί στο βωμό της εκλογικής επιβίωσης η Κυβέρνηση κατέφυγε σε ένα φθηνό παζάρι αλλά και σε ανίερες συμμαχίες.
Νοθευμένη, γιατί επιδιώκει να κρατηθεί στο παιχνίδι της εξουσίας όταν θα έχει καταδικαστεί στην κάλπη από τους ψηφοφόρους για όσα έκανε ή παρέλειψε.
Και για το ότι υποτίμησε, όπως κάνει και με τον νόμο αυτό, τη νοημοσύνη των πολιτών, μεγαλύτερων και νεότερων.
Είναι, επομένως, ευτύχημα ότι το δόλιο και κάλπικο σχέδιο της Κυβέρνησης δε φαίνεται να της βγαίνει.
Και έτσι η Νέα Δημοκρατία θα έχει τη δυνατότητα να αποτρέψει τις ολέθριες συνέπειες της απλής αναλογικής, φέρνοντας ως Κυβέρνηση μια συνολική πρόταση για τη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βλέπουμε τι βιώνει η ελληνική κοινωνία. Η φτωχοποίηση έρχεται για όλους μας. Η ανεργία αυξάνεται. Ο τουρισμός πάει άσχημα. Και όλοι εσείς ζείτε σε έναν άλλο κόσμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου